Մեկի համար «Բարի լույս»․․․ Մեկի համար «Մնաս բարով»

Ես փնտրում էի ամուր սառույց... 

Որպես կյանքում ինձ հենարան,

Բայց ես գտա խարույկը քո՝

Գրավիչ ու տաքուկ այնքա՜ն․․․

Սառցե երազն իմ հուսալի

Մոռացա ես կրակի հետ..

Ու չտեսա` ինչպես այրվեց 

էությունս անդարձ․․․ անհետ...

...Այրվածքներիս ցավն ինձ մնաց...

Ջերմությունից` ոչ մի նշույլ...
Ես մնացի առանց կրակ....

ու իհարկե առանց սառույց...

Օդս շատ էր խոնավ... աղի....
Օրը երես թեքեց ինձնից...
Կեղծ անցյալի ցավը գրկած`
Ես գիշերում թաղեցի ինձ...

Ու ներկայից սարսափահար`

միայնակ ու անկարեկից.... 

տեսա ինչպես հանկարծ ծնվեց

«Մնաս բարով» «բարի լույս»-ից...