Խոստովանություն

Հեռո՛ւ կանգնեք ինձնից․․․
Ես չեմ կարող ժպտալ։
Ես չեմ ուզում ժպտալ։
Մի՛ կախվեք դողից իմ թարթիչների․․․
Անտեսե՛ք թրջված իմ հայացքները
Ու արհամարհե՛ք
Կյանքից ունեցած վախերս բոլոր․․․
Թողե՛ք ինձ մենակ աշխարհում իմ կոր,
Ուր կան սահմաններ բոլոր կողմերից,
Ուր ժամանակը
Առաձգական է դարձել առանց քեզ,
Ու ես ձգում եմ անցյալն իմ կողմը՝
Չդադարելով դեպի ապագա
Լուռ ճանապարհել ներկան ամեն օր․․․
Եվ կորցրել եմ ներկա․․․ ապառնի․․․
Միայն "Դու" կոչվող ժամանակաձև,
Որ հիշեցնում է անկատար անցյալ․․․
Ու ծիծաղում են դատավորները՝
Մարդը - ժամանա՞կ․․․
Իսկ ես․․․ ոչ ոքի չեմ էլ բացատրում․․․
Բայց նկատում եմ՝ կորստից հետո
Առաջվա նման և դեռ ավելին
Ուզում եմ մնալ քեզ հավատարիմ․․․