Քո «նվերը»

Արթնացա` հարված...
Ու զարմանում եմ`
Ինչպես ես գտնում
Այս ոտնահարված

Արնաքամ եղած
Սիրտս, որ խոցես...

Ու սրտիս տեղում
Լիճը գոյացած
Գինու է նման
Խաղողից ճզմած,
Որ դառն է, սակայն
Չի մխիթարում...

Մի լուսաբացից
Մյուս լուսաբաց...
Արթնացա` հարված...

Արթնացա` հարված...

Միայնակ Երազ, Միայնակ իրականություն...

Եվ ո՞ւր է տանում այս ճամփան խոնավ`

Ստիպելով խրվել մինչև գոտկատեղ,

Ո՞ւր եմ ես գնում կամքիցս անկախ….

Թողնելով հեռվում երազս գունեղ….

Ու որտե՞ղ ես դու…. Ո՞ւր ես չքացել…

Խավարից հետո խավար չեմ ուզում…..

Քեզ մեկ վայրկյանը բավական էր, որ

Ոչ կողքիս լինես, ոչ էլ երազում...

Սպասված, բայց չստացված օր

5-ին հաջորդեց 6-ը...

Շուրջս իրեր են թափթփված

Եվ ուրիշ ոչինչ...

Աչքերս` զբաղված,

Մտքերս` զբաղված,

Զգայարաններս` բթացած ու անլվա...

6-ին հաջորդեց 7-ը:

Ականջներիս մեջ հալոցքն է ձյան

Եվ ուրիշ ոչինչ...

Մեկի համար «Բարի լույս»․․․ Մեկի համար «Մնաս բարով»

Ես փնտրում էի ամուր սառույց... 

Որպես կյանքում ինձ հենարան,

Բայց ես գտա խարույկը քո՝

Գրավիչ ու տաքուկ այնքա՜ն․․․

Սառցե երազն իմ հուսալի

Մոռացա ես կրակի հետ..

Ու չտեսա` ինչպես այրվեց 

էությունս անդարձ․․․ անհետ...

...Այրվածքներիս ցավն ինձ մնաց...

Ջերմությունից` ոչ մի նշույլ...
Ես մնացի առանց կրակ....

ու իհարկե առանց սառույց...

Օդս շատ էր խոնավ... աղի....
Օրը երես թեքեց ինձնից...
Կեղծ անցյալի ցավը գրկած`
Ես գիշերում թաղեցի ինձ...

Ու ներկայից սարսափահար`

միայնակ ու անկարեկից.... 

տեսա ինչպես հանկարծ ծնվեց

«Մնաս բարով» «բարի լույս»-ից...

Ատելություն Վերջին Հայացքից

Կար-չկար մի մեծ ու նույնքան փոքրիկ 

աղջնակ կար.... գիտեք?....

Կար....

Չկար...

Նա հասկացել էր -

Երբ որ ժպիտը չի ուզում ծնվել,

ուրեմն շուտով 

փոթորիկներ են սրտում լինելու...

Այժմ նա գիտի...

Այժմ և ընդմիշտ...

Որ փոթորիկի միայն մի քայլից 

պետք է լուռ փախչել...

Բայց նա չփախավ...

Ամենամոլի հավատացյալի հավատքով «զինված»

ու հողմերի դեմ լուռ ծնկի իջած`

Նա նախավերջին.... վերջին..... ու հետո

Ամենավերջին անգամ աղոթեց...

Ու չհասցրած դեռ արտաբերել

վերջին Ամենը`

Զարնվեց վերև մագլցողների հետևից թափվող

քարաբեկորին....

Ու արնաշաղախ պառկած անդնդում`

Զգում էր սրտում ինչ-որ ծակոցներ...

Որ սեր չէր բնավ...

Ատելությունն էր....

Ատելությունը` վերջին հայացքից...

Կար....

Չկար....

WDR

Went, Died, Returned