Արևը մայր էր մտել

Երբ երազը տրորելով վազում էի խավարի մեջ...
Որ թանձր էր սաստիկ...
Ու հույս էր տալիս, որ

խենթությունս այսօր էլ երազ է կրկին...
Ոչ ոք չհարվածեց դեմքիս,
որպեսզի հասկանամ,
որ սրանից ավելի արթուն չեն լինում...
Քո քնաթաթախ բարևի ջերմությունից
խանձվեցին թարթիչներիս ծայրերը...
Ու ես գողացա սենյակի անկյուններից
ուղիները խեղդող կարոտիս...
Արևը թույլ չէր տալիս, որ խենթություն անեմ:
...Արևը մայր էր մտել: