Կորցրած խաղաղություն

Գիշերը քամոտ էր․․․
ու ցրտից աչքերս չէին փակվում։ 
Հատակը լի էր ապակիներով․․․  

Թեպետ զբոսնելու ցանկություն 
առանձնապես չկար, 
որոշեցի դուրս գալ։ 

Կտրեցի, անցա ողջ քաղաքը, 
հասա այնտեղ ուր դու ես․․․ 
Տեսա լուսավոր ժպիտը քո։ 

Ու հանգիստ սրտով, 
բայց արնաքամ ոտքերով հետ եկա, 
մտա անկողինս՝ սառն ու թաց․․․ 
քնեցի․․․ ու չարթնացա։