Փոքրիկ-փոքրիկ քայլերով
Սահում եմ դեպի անդունդը
Ու չեմ մոռանում, որ պետք է ժպտալ:
Իմ անկումը կլինի լայն բացված աչքերով
(անարցունք, իհարկե),
Ու շատրվանի պես անսպառ
Ժպիտներ կփայլեն շուրթերիս:
Դիմավորիր ինձ այնտեղ,
Ուր հրեցի քեզ գիտակցաբար...
Ես գալիս եմ` կիսելու քեզ հետ
Մեր անանուն զգացմունքը,
Որ երկրային համարվելու համար
Չափազանց ուժգին էր:
Դիմավորիր ինձ փոխադարձ ժպիտով...
No comments:
Post a Comment