ու հետո տրորիր այնքան․․․
որ փոշիանա,
ու չտեսնի ոչ ոք․․․
վերցրու փոշին․․․
տար, փռիր քո այգում
հողի հետ,
հողի փոխարեն․․․
Ու թաքուն ընկղմիր ձեռքդ
այդ անասելի փափուկ փոշու մեջ․․․
Աչքերդ՝ երկնքին հառած, բայց փակ,
Մինչև լուսաբաց
երազիր փոշու հորինված անցյալի մասին․․․
Երազիր չծնված երջանիկ պահերի մասին․․․
Չկախես գլուխդ երբեք․․․
Դու երազել ու սիրել գիտես․․․
02․09․2024
No comments:
Post a Comment