Ցավը գալիս է մեկ-մեկ...
Մեկ-մեկ գալիս է հաճախ,
ստիպված եմ ընդունել նրան գրկաբաց..
Բայց ափերս ու ատամներս սեղմած...
Ժպիտով,
որ պաշտպանում է ինձ աշխարհից,
Բայց ոչ ցավից,
Որ տարածվում է մարմնովս մեկ,
Փշաքաղվելու պես արագ...
Այսօր ինձ հետ էիր,
Ու ժպիտս էր այլ...
Ցավը այսօր կուչ էր եկել
մի անկյունում դատարկ:
29.10.23
No comments:
Post a Comment